Healing Practice(s) 2

Beide!

Corona geeft me tijd voor introspectie. En dus ga ik een kwestie aan die me al lang bezighoudt: Yoga of Core Energetics?

Ik gebruik beide disciplines intens voor mezelf, en kan soms anderen helpen op hun weg. Als ik daarmee als zelfstandig therapeut wil ik overleven, dan moet ik dat wereldkundig maken. Midden het geraas heeft een mens dan te specialiseren  en uit te blinken. Anders krijg je ’t niet verkocht, zeggen de marketing guru’s. En precies dat wilde ik nooit. Lastig, maar stilaan wordt me duidelijk waarom.
Niet onbelangrijk voor mezelf, en misschien ook voor jou.


Samengevat: Yoga geeft me naast plezier ook rust, gronding, kracht en zelfvertrouwen.
Zodat ik me sterk en stevig genoeg voel om het Core werk te doen: masker afnemen, Lager Zelf aangaan en transformeren, activering van mijn Hoger Zelf, en tenslotte te doen waar ik voor gekomen ben.
Want dat heb ik mezelf jaren geleden beloofd. Wellicht omdat ik van nature nogal nonnig ben, maar ook omdat ik had ervaren dat de staat van Hoger Zelf voelde als echt leven, versus overleven.

En Core werk vraagt toch wel een lange adem en meer stevigheid dan ik aanvankelijk had verwacht.
Wordt vervolgd…

The Wheel of Awareness

Dr. Dan Siegel heeft een open, creatieve én wetenschappelijke geest.
Zijn Wheel meditatie is haalbaar voor beginners en een plezier, ook voor geoefende mediteerders.
Engelse versie in verschillende duurtijden, vind je hier:
https://www.drdansiegel.com/resources/wheel_of_awareness/

Een Nederlandse versie kan je hier downloaden. Niet perfect, wel bruikbaar. Moest wat drang naar perfectionisme  lossen om dit te durven publiceren. Het is een korte versie in stevig tempo, dus druk op de pauzeknop als het je te snel gaat. Veel deugd eraan!

Het wiel van gewaarzijn (Bron: Dr. Dan Siegel, vertaald door Annick met zijn toestemming) WMA versie

Het wiel van gewaarzijn (MP3 versie)

Healing Practice(s)

Meer en meer denk ik in het meervoud als ik aan mijn praktijk denk. Ja, het is 1 praktijk, namelijk mijn Body-Mind praktijk, maar het zijn ook diverse practices, diverse beoefeningen.
Is die ene dan niet voldoende? Tja, dat mocht ik hopen, maar de ervaring leert dat verschillende mensen verschillende oefeningen nodig hebben op verschillende momenten in hun leven.
Voor mij was dat eerst meditatie. Dat kwam me goed van pas, want ik was toch al een dromer. Dan kwam yoga, ook fijn, want turnen en dansen waren de lust van mijn leven. Dan Reiki, omdat ik de warmte en kracht ondervond van eenvoudige aanraking vanuit gecenterd bewustzijn, de kracht van intentie ook.

Alle sport- en spirituele activiteit ten spijt, was ik intussen nog steeds een verstokte roker. Maar dit meiske had ambitie, dus schreef ik me in voor de 4 jarige professionele opleiding aan de Barbara Brennan School of Healing.  Daar is de rook om mijn hoofd voorgoed verdwenen. Want als mijn aanraking een helend geschenk wilde worden, dan kon de sigaret toch geen meester blijven over mij? De expansie die het betoverde stokje me gaf was immers zeer beperkt, de contractie en bewustzijnsvernauwing daarentegen quasi permanent. Deze keer kostte stoppen met roken weinig moeite, ik kreeg immers andere, uitdagender avonturen in de schoot geworpen. Het leren werken met energie, de mijne en de uwe, de creatieve, het leren inschatten van de werking van energetische centra van psychisch lijden/welbevinden in mezelf en in anderen bleek een echte roetsjbaan. Vol ups en downs, maar per saldo bevrijdend.

Eens aan het werken en healing beoefenend kwam ik toch weer regelmatig mezelf tegen, en ervoer duidelijker mijn eigen beperkingen. Er haperde precies nog iets aan mijn fundering bijvoorbeeld. Dus naar de opleiding Core Energetics, waar het bioenergetisch lichaamswerk door John Pierrakos toegevoegd werd aan het psycho-spirituele Pathwork. Dat lag in de verlenging van BBSH, want Barbara was een Core-helper voor ze met healings begon, en dezelfde ideeën en principes liepen als een rode draad door haar school.

Healing Practice(s) dus, niet omdat eentje niet werkt of niet genoeg zou zijn, maar omdat deze werkwijzen naadloos op elkaar aansluiten en met hun verschillende accenten op het juiste moment aan onze ontwikkeling een stevige boost kunnen geven.
Het is ook beoefening waar je immer en eindeloos mee aan de slag kan. De oefeningen lijken soms bedrieglijk eenvoudig, maar door ze te doen zullen we steeds verder ons innerlijk landschap onthullen en ons potentieel vervullen.

Namasté

Hoewel ik yogales geef, zeg ik zelden of nooit Namasté. Want ik voelde me er in België niet op mijn gemak mee. In Nepal wel, of in India, toen ik er rondreisde voor mijn werk. “Namasté”, naar al die prachtige kindjes langs mijn wandelweg. Zij roepen het, met glundertoeten, en ik schal blij en ongecompliceerd terug.

Ach, Namasté, het hoort zo echt niet bij onze cultuur, maar het is wel onverbrekelijk verbonden met yoga. Dus zeg ik bij elke lesopening: “We begroeten onszelf en mekaar.” Compleet met Anjali Mudra, dat mooie gebaar, waarbij je de handpalmen bij elkaar voor je borstbeen brengt en het hoofd buigt in begroeting en respect voor de ander. Dat was er thuis en op school al ingebakken, al droeg het niet die naam.
Binnenin mezelf denk ik dan soms helemaal niks, of soms “ik groet de boeddha in jou, en in mij”, of “ik groet het beste, het mooiste in jou, en mij”.
Maar is het alleen dat? Of groet ik de echte jij? De hele jij? Hoger zelf én Lager zelf? Ook in mij? Ja, zeker wel. Ik groet het geheel. Ik erken dat er een boeddha schuilt in jou, in mij, in ieder van ons, die essentie, die bezieling, die mogelijkheid. Naast of onder ook nog heel wat andere aspecten.
In de Brennanschool luidde het steevast: “Consider the possibility…”. En dat doe ik dus, ik overweeg de mogelijkheid dat wij een kostbare ongeschonden kern hebben, al is die meestal wat versluierd. Of die kern er altijd is en we alleen de weg vrij te maken hebben, of dat we haar te ontwikkelen hebben, dat weet ik niet precies. Een beetje van allebei wellicht?
En daarom doe ik Yoga én Core. Het trainen van vaardigheden en expansie, én het wegwerken van beperkingen en spanningen.

Healing & harmonie

Healing is voor mij op weg gaan naar harmonie, in mezelf en met mijn omgeving. Tot zover de theorie.
En vannacht droomde ik levensecht hoe belangrijk het is dat mijn fysieke lichaam en mijn energetische lichamen hetzelfde doel voor ogen hebben, aan 1 zeel trekken. Fysiek, mentaal, emotioneel, intentioneel, spiritueel in balans. Hoofd en hart en lijf op 1 lijn gebracht, alle neuzen in dezelfde richting. Heerlijk was het, een rijkelijk ontspannen gevoel.

Maar nu ben ik wakker, en die ontspanning blijkt helaas net buiten mijn bereik te liggen. Er is wel degelijk spanning in mijn lijf. Dat is best vermoeiend. Dat kan zelfs pijnlijk worden.

Ik weet toch wat ik wil, “Dit”, duidelijk. Punt uit.
Maar …eigenlijk ook …”Dat”? Al is het soms oh zo vluchtig, als een zilvervisje, eventjes te zien en floep weer weg. Je moet het al bijna met zijn tweeën gezien hebben om zeker te zijn dat het er was.
“Dit” willen is mijn bewuste keuze, “Dat” willen is een glibberige insluiper die mijn beste bedoelingen ondermijnt, een saboteur die goed gedijt in de schaduw. Maar soms ook een redder in vermomming blijkt.

Inmiddels ben ik er op getraind om mijn “Dat”jes op het spoor te komen. En dan niet om ze vakkundig de mond te snoeren of genadeloos te verbannen naar de onderwereld, maar om ze ernstig te nemen en eens aandachtig te luisteren naar wat ze me te vertellen hebben. Heel deugdelijk: vandaag is “Dat” urenlang in mijn pyjama blijven lopen en slechts heel sumier een paar “Dit” klusjes doen. De rest van “Dit” mag doorgeschoven worden naar maandag. Ik verklaar mijn zevende dag weer heilig.